- za dużo sobie pozwalać
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
pozwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pozwalaćam, pozwalaća, pozwalaćają {{/stl 8}}– pozwolić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pozwalaćlę, pozwalaćli, pozwalaćwól {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wyrażać zgodę na coś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozwalać — 1. Móc pozwolić sobie na coś «móc coś zrobić, dokonać czegoś, ponieważ zaistniały sprzyjające ku temu okoliczności»: Balthus osiągnął już chyba wszystko. Jest najdroższym i bodaj najsłynniejszym z żyjących malarzy. Na jego obrazy pozwolić sobie… … Słownik frazeologiczny
dużo — Powiedzieć za dużo «powiedzieć coś niepotrzebnie, zdradzić się z czymś»: Jeden taki wychodził z Puszkarni! Znaleźliśmy nawet ślady... – tu ugryzł się w język, spostrzegłszy, że za dużo powiedział. T. Konwicki, Dziura. Coś narobiło dużo złej krwi… … Słownik frazeologiczny
pozwolić — dk VIa, pozwolićlę, pozwolićlisz, pozwolićzwól, pozwolićlił pozwalać ndk I, pozwolićam, pozwolićasz, pozwolićają, pozwolićaj, pozwolićał 1. «zgodzić się, przystać na coś, przychylić się do czyjejś prośby; zezwolić» Pozwólcie mi mówić. Rodzice… … Słownik języka polskiego
wiele — I {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. M. mos wielu, DCMc. wielu, N. wieloma || wielu {{/stl 8}}{{stl 7}} wielka liczba, ilość czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielu pielgrzymów przybyło na Jasną Górę. Wiele uczennic już odbyło praktyki. Codziennie sprzedaje… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozwolić — 1. Móc pozwolić sobie na coś «móc coś zrobić, dokonać czegoś, ponieważ zaistniały sprzyjające ku temu okoliczności»: Balthus osiągnął już chyba wszystko. Jest najdroższym i bodaj najsłynniejszym z żyjących malarzy. Na jego obrazy pozwolić sobie… … Słownik frazeologiczny
wiele — + ż. rzecz.; wielu, m. os.; DCMs. wielu, B. m. os. wielu, ż. rzecz. wiele, N. wieloma a. wielu, st. wyższy więcej «liczebnik nieokreślony oznaczający wielką liczbę osób lub rzeczy» Kwitło już wiele kwiatów. Na biurku leży wiele książek. W… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego